Reisverslag 3: daily life
Blijf op de hoogte en volg Matthijs
02 Mei 2018 | Filipijnen, Baguio City
Dag allen,
Hier maar weer even een reisverslag. Na de aankomst in de Filipijnen en de eerste field trip uit de vorige reisverslagen is het normale werk aangebroken. Het normale werk is in dit geval voornamelijk op kantoor zitten. Ik ben in april, mei en juni betrokken in het projectteam dat bezig is met een Unicef project gericht op Child Centered Disaster Risk Reduction. Dit project richt zich op 2 communities die relatief dicht bij Baguio liggen. Tussen de 45 minuten en 1,5 uur rijden, ook afhankelijk van het vervoersmiddel dat we nemen. Dit maakt het wat makkelijker om naar de dorpjes te gaan en we kunnen dus ook op een dag heen en weer.
Ik ben inmiddels al een aantal keer in de 2 communities geweest en in één van beide hebben we nu 2 activiteiten gehouden. We hebben best veel op de planning staan, maar het lastige is om de planning af te stemmen met de lokale overheden. Ik werk vanuit een NGO, wat inhoud dat je eigenlijk voor al je activiteiten toestemming moet hebben en als het even kan het in lijn moet zijn met de wensen van de lokale overheid. Nu is het geval dat er over een paar weken lokale verkiezingen zijn, waarna alle gemaakte afspraken overnieuw goed gekeurd moeten worden door de nieuw verkozen beambten… fijn. Het is al lastig genoeg om het te plannen met de zittende leden.
Een van de activiteiten die ik nu aan het voorbereiden ben is het organiseren van een rampenoefening in de 2 dorpjes, waarbij hopelijk 30% van de bevolking mee zal doen. Dat is best veel. In het ene dorp zal een aardbeving geoefend worden en in het andere een orkaan. Ik heb er op zich wel vertrouwen in, ik al eerder zo’n oefening georganiseerd, maar op het moment heb ik wat meer informatie nodig om alles te kunnen plannen.
Naast het werk ben ik ook een weekendje weg geweest. Een klasgenoot van me is ook stage aan het lopen in de Filipijnen en is op het moment een paar weken in de buurt van Baguio. Slechts 4,5 uur rijden in een busje met veel te weinig beenruimte. Het is wel grappig hoe je hele beeld van ‘dichtbij’ en ‘ver’ veranderd hier, voor Nederlandse begrippen is bijna alles ver en hier vinden ze 4,5 uur rijden gewoon dichtbij. Ik moet erkennen, ik moest mezelf wel even overtuigen om daadwerkelijk 4,5 uur te gaan reizen om dan 1,5 dag later weer terug te moeten gaan. Uiteindelijk wel blij dat ik het gedaan heb trouwens, heb een heel leuk weekend gehad en in die 4,5 uur in het busje zeker genoten van het mooie landschap en uitzicht. Beetje jammer dat de terugweg 6 uur duurde.
De afgelopen weken ook nog naar de bioscoop en een paar keer uit eten geweest. De bios is een stuk goedkoper dan in Nederland, dus dat kan ik nog wel een keer doen, het eten ook trouwens. Het is wel fijn om niet iedere dag te hoeven koken, blijft er in ieder geval nog wat tijd over in de avond.
Verder geniet ik er nog steeds erg van om mensen te verrassen door een paar woorden in Iloko te spreken, al merk ik dat ik niet heel veel nieuwe woorden heb geleerd de afgelopen tijd. Ach ja, het is voldoende om iets te kopen op de markt (die super groot is), van de ene naar de andere plaats te reizen en een klein beetje te begrijpen waar iemand het over heeft (soort van).
Hier laat ik het maar weer bij,
Tot de volgende keer,
Groeten,
Matthijs
Hier maar weer even een reisverslag. Na de aankomst in de Filipijnen en de eerste field trip uit de vorige reisverslagen is het normale werk aangebroken. Het normale werk is in dit geval voornamelijk op kantoor zitten. Ik ben in april, mei en juni betrokken in het projectteam dat bezig is met een Unicef project gericht op Child Centered Disaster Risk Reduction. Dit project richt zich op 2 communities die relatief dicht bij Baguio liggen. Tussen de 45 minuten en 1,5 uur rijden, ook afhankelijk van het vervoersmiddel dat we nemen. Dit maakt het wat makkelijker om naar de dorpjes te gaan en we kunnen dus ook op een dag heen en weer.
Ik ben inmiddels al een aantal keer in de 2 communities geweest en in één van beide hebben we nu 2 activiteiten gehouden. We hebben best veel op de planning staan, maar het lastige is om de planning af te stemmen met de lokale overheden. Ik werk vanuit een NGO, wat inhoud dat je eigenlijk voor al je activiteiten toestemming moet hebben en als het even kan het in lijn moet zijn met de wensen van de lokale overheid. Nu is het geval dat er over een paar weken lokale verkiezingen zijn, waarna alle gemaakte afspraken overnieuw goed gekeurd moeten worden door de nieuw verkozen beambten… fijn. Het is al lastig genoeg om het te plannen met de zittende leden.
Een van de activiteiten die ik nu aan het voorbereiden ben is het organiseren van een rampenoefening in de 2 dorpjes, waarbij hopelijk 30% van de bevolking mee zal doen. Dat is best veel. In het ene dorp zal een aardbeving geoefend worden en in het andere een orkaan. Ik heb er op zich wel vertrouwen in, ik al eerder zo’n oefening georganiseerd, maar op het moment heb ik wat meer informatie nodig om alles te kunnen plannen.
Naast het werk ben ik ook een weekendje weg geweest. Een klasgenoot van me is ook stage aan het lopen in de Filipijnen en is op het moment een paar weken in de buurt van Baguio. Slechts 4,5 uur rijden in een busje met veel te weinig beenruimte. Het is wel grappig hoe je hele beeld van ‘dichtbij’ en ‘ver’ veranderd hier, voor Nederlandse begrippen is bijna alles ver en hier vinden ze 4,5 uur rijden gewoon dichtbij. Ik moet erkennen, ik moest mezelf wel even overtuigen om daadwerkelijk 4,5 uur te gaan reizen om dan 1,5 dag later weer terug te moeten gaan. Uiteindelijk wel blij dat ik het gedaan heb trouwens, heb een heel leuk weekend gehad en in die 4,5 uur in het busje zeker genoten van het mooie landschap en uitzicht. Beetje jammer dat de terugweg 6 uur duurde.
De afgelopen weken ook nog naar de bioscoop en een paar keer uit eten geweest. De bios is een stuk goedkoper dan in Nederland, dus dat kan ik nog wel een keer doen, het eten ook trouwens. Het is wel fijn om niet iedere dag te hoeven koken, blijft er in ieder geval nog wat tijd over in de avond.
Verder geniet ik er nog steeds erg van om mensen te verrassen door een paar woorden in Iloko te spreken, al merk ik dat ik niet heel veel nieuwe woorden heb geleerd de afgelopen tijd. Ach ja, het is voldoende om iets te kopen op de markt (die super groot is), van de ene naar de andere plaats te reizen en een klein beetje te begrijpen waar iemand het over heeft (soort van).
Hier laat ik het maar weer bij,
Tot de volgende keer,
Groeten,
Matthijs
-
02 Mei 2018 - 15:02
Karin & Emiel:
Leuk om al je verslagen te lezen en foto's te zien Matthijs!!
Maar we zijn ook wel blij als je weer terug bent en alles in het echt kan vertellen :-)
Heel veel succes nog met alles!! -
02 Mei 2018 - 15:20
Marja:
Leuk verslag weer Matthijs. Succes met het voorbereiden van de rampenoefening! Bedankt voor de foto's en het verslag! -
02 Mei 2018 - 15:30
Ilona:
Heey Matthijs,
Leuk om even te horen hoe het met je gaat in de Filipijnen.
Heel veel succes met de rampenoefening.
Groetjes -
02 Mei 2018 - 16:18
Coby De Haan:
Leuk Matthijs om je reisverslagen te lezen. Wat geweldig dat je dit allemaal onderneemt. Gezegend mens ben je!
Hartelijke groet
Coby -
02 Mei 2018 - 21:32
Adrie :
Matthijs. Erg leuk weer zo'n, verslag van je ervaringen en belevenissen. Zeker voor vrienden en bekenden die je wellicht wat minder vaak spreekt. Ik zie nu al uit naar je volgende verhaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
